کد مطلب:38003 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:22

گنجینه پرسمان » اهل بيت

اگر خداوند انسان را براي رساندن به كمال آفريده، پس جهنم براي چيست؟ با توجه به اين كه هيچ يك از ما معصوم نيستيم، احدي به جز معصومين(ع) وارد بهشت نميشود.

خداوند انسان را براي تكامل و رسيدن به كمال آفريده، ولي او را داراي كمال نيافريده است. خداوند انسان را براي رسيدن به كمالي خلق كرده كه با اختيار خود انتخاب كند و بر خلاف موجودات مجرد، مانند ملائكه كه تكامل در مورد آنها معنا ندارد، نيز بر خلاف موجودات طبيعي مانند حيوانات كه به طور غريزي و غير ارادي به سوي كمال خويش در حركت اند، انسانها، كمال و شايستگي و استعدادها را با اراده و اختيار خود تحقق ميبخشند.

انسان موجودي است كه اگر تمام شرايط براي تكامل وي فراهم باشد، ولي خودش نخواهد، به كمال نميرسد، مثل بچه هايي كه گاهي همه امكانات تحصيل براي شان آماده ميشود، ولي علاقه نشان نميدهند و تحصيل نميكنند.

خداوند بشر را آماده براي نيل به كمال آفريده و از ابتداي خلقت راه رسيدن به كمال را توسط پيامبران و كتابهاي آسماني و عقل به وي نشان داده و گفته است:

اي بشر! تو مختاري و از آزادي خود ميتواني استفاده كني و به كمال برسي، همان گونه كه ميتواني راه غير منطقي را برگزيني و به شقاوت گرفتار آيي. قرآن ميفرمايد: ما راه را به او (انسان) نشان داديم، يا سپاس گزار خواهد بود (و پذيرا ميشود)، و يا ناسپاس.(1)

اگر بشر به كمال لايق خود با اختيار نائل شود، خداوند براي آن بهشت را قرار داده است و چون اختيار براي انسان وجود دارد، انسانهايي هستند كه راه سعادت و كمال و شكران نعمت الهي را انتخاب نميكنند، بلكه طغيان و سركشي نموده و ناسپاسي ميكنند و طريق گمراهي را انتخاب مينمايند و جاي پيروي از خدا و دستورهاي الهي، از شيطان و هواي نفس اطاعت مينمايند، چنين انسان هايي مسيرشان به طرف جهنم خواهد بود. جهنم آفريده شد تا جايگاه بدكاران و كفّار و ملحدان باشد كه با اختيار خود آن جا را انتخاب كردهاند.

جهنم اثر طبيعي و خاصيت تكويني عقايد و اعمال جهنميان است، يعني انسان دوزخ و جهنم را خواسته و ايجاد كرده، چون بديها و زشتيها را خواسته و ايجاد كرده است. جهنم و بهشت چيزي جز نتيجه اعمال نيست. گندم از گندم برويد، جو ز جو.

بنابراين، اين سؤال كه چرا وقتي كسي گندم بكارد، گندم درو ميكند، معنايي نخواهد داشت. درست است كه گناهكاران در عذاب دوزخ خود را گرفتار ميكنند، امّا معناي آن چنين است كه انسانهاي گناهكار هميشه در عذاب و دوزخ الهي گرفتار خواهند بود. چه بسيار انسان هايي كه ايمان به خدا و قيامت دارند، اما در عين حال كه اعمال شايسته انجام ميدهند، دچار گناه نيز ميشوند.

چنين افرادي اگر چه عذاب الهي را به اندازه گناهي كه انجام داده و توبه نكردهاند، خواهند چشيد، اما هميشه در جهنم نخواهند بود و به واسطه ايمان و اعمال صالح خود، وارد بهشت خواهند شد، بنابراين بهشت تنها جايگاه معصومان نيست، بلكه همه مؤمنان به بهشت خواهند رفت، با اين تفاوت كه مؤمنان گناهكار پس از تحمل كيفر در عالم برزخ و صحنهها و عقبههاي دادگاه قيامت و جهنم، از آلودگي پاك ميشوند و آمادگي ورود به بهشت را پيدا ميكنند و بعد وارد آن جا ميگردند،(2) ولي كساني كه از روي عناد منكر خدا گشته و كافر شدهاند و با حالت كفر و بي ايماني از دنيا رفتهاند، براي هميشه در جهنم باقي ميمانند.(3)

پي نوشتها:

1. انسان (76) آيه 3.

2. ناصر مكارم شيرازي، پيام قرآن، ج 6، ص 491.

3. آل عمران (3) آيه 116.